|
د امرالدین « سرحد » لیکنه
د نشر نیټه : ۳ جون ۲۰۱۲ میلادی
د سمندرګې لویدیځه غاړه مانه ده
لیدلی
زما د مینی غوټۍ له پولی هغی خواته د سمندرګی لویدیځی
غاړی ته د یو لوی بڼ په پراخ زړه کښې د ښکلی څانګی په سرښوری، له ډیر اوږد واټن
څخه خواږه غږونه او انګازی د یوی د سهارنی بلبلی د چڼهار په شان او یا کله د ځنګله
د شني چیني نری شڼهار په څیرغوږ ته می راځی او سوکه، سوکه می تخنوي،
ما سوچ نه کاوه
چې مینه واټنونه
غرونه
ځنګلونه
توپانونه
نه پیژنی.
اوه دا څه حال دی؟
دا قوت او دا قدرت
دا خو بریښنا ده
انګازه خوهمدا ده
دا خو مینه ده
دا لیونتوب نه دی؟
نه؟ نه دا......
دا په افکارو کښې
په زړه کښې
په ادراک کښې
په جذبو کښې
له زړه څخه راوتلی
دمېني توپان دی
پام پکاردی
او بیا مې هیله لکه د سري پلوشي په شان دمېني له تودو
وړانګو سره یوځای سپرغۍ ، سپرغۍ په ترکهارهوا ته پورته شوه په تخنیدو راغله، لکه د
مرغۍ واړه بچوڼی وزرونه کاږی.
زما په ماغزو له اوږدو واټنو څخه لری اغیزناکه غږ
ولږیده، د خیال په سترګو مې لکه چې د موسکا شونډو په څوکو له ورا سری غوندی
بریښیدي چې ښکلی انځور تری جوړیده، فکر ته مې راغی.
څنګه وکړم ای خدایه!
ته مې د مېني تنکي مزیو ته قوت راکړه
څې دا اوږده له پیچمو ډکه لاره
تر وروستی مزله پوری پای ته ورسوم،
دا د ارمانونو تنکۍ پاڼي
دا د مېني نرۍ، نرۍ څانګي
څې د هیلو غوټۍ پی ځوړندي دي
لا سپړیدلی نه دي
د لمر وړانګي یې
په پرخو لامده غومبری
ترسهاره تودوي
ورورسیږم
خو له ما نه په لری واټن کښې
د سمندرګی په لویدیځه غاړه کښې
هلته څې زما د مېني غوټۍ
زما د لمر په وړانګو وغوړیږي
د سمندرګی هغی غاړی ته نژدی شم
زه به هرومرو نژدی شم
په دی چې مینه ده
هغه په انګازو لیکلی لیک ،څې یوازی زه پې پوهیږم
زه یې وینم ،زه پې خوشالیږم
زما د مین زړه په پراخه جونګړه پروت دی
زه یې هر سهار لولم
ستا دخیالونو لیک
د سمندرګی له هغی خوا
راغلی زه یې لولم
بیایې لولم
ستا لیک
دسمندرګی له هغی خوا
لویدیځه غاړه
ستا د ښکلا غاړه
امرالدین « سرحد »
مسکو ۲۰۱۲د می یودیرشم
|
