د سعید افغاني : آزاده ، ټولنیزه ،علمي ، فرهنګي  او نشراتي ارګان  ته  ښه راغلاست!
سایرنشرات  هـدف ارگان اعـلانات مرکزاستراتیژیک ورزش شخصیت های فرهنگی  ارشیف کتب اسلام   صفحه سعیدافغانی مضامین سعید افغاني صفحه اصلی

نوشته : دوکتور محمد سعید « سعید افغانی »

تاریخ نشر :   ۲۸ـ  ۷ ـ ۲۰۱۰ ـ  میلادی

 

طبیب بگو مرض من چه و چاره ام چیست ؟

                                                  « قسمت سوم »                                                 

 

مریض :   محترما  ؛  صحبت  با شما  دقت  و کنجکاوی  من  را  اضافه  کرد  ،  از  آن  وقتیکه  تحت  تاثیر تحلیلات شما واقع  گردیده ام ؛  همیشه  به اسباب و علل  حوادث و موضوعات  متوجه  میگردم  . حتی  فعلآ  عفوه و اجازه میخواهم  که نکات ضعیف  و محل اعتراض صحبت  قبلی  شما  را  به عرض رسانم !   البته  اگر اشتباهی  کردم ، امید است  به  اشتباهم  متوجه  گردانید.

ــ شما فرمودید: «  این نوع  هیجانات  شما خطر دا رد ،  میترسم  این هیجانات شما افراطی  نگردد » !

سوال : معلوم کرده نتوانستم  که کدام نکته از اظهارات من هیجانی  بوده و خطری آن چه خواهد  بود ؟

طوریکه شما گفتید میترسم  این هیجانات شما  افراطی  نگردد ،   دلیل  بر آن است  که  هنوز  از جاده اعتدال  خارج  نشده ام ،  بهر صورت  اظهارات شما  مغشوش  و قابل استیضاح  میباشد .

ــ شما فرمودید : « باید  مایوس نباشید  و حساب  معالجه  امراض  خود  را  چنان  در نظر  بگیرید  که  به حساب معالجوی  شما ، مکروب  های  ضد صحت شما هم  واقعیت  پیدا  کند  و  حتی  اگر  مکروب   را هم  به  نام  مکروب یاد  نکنید  »

سوال : اگر چه  توصیه شما  راجع  به عدم  مایوسی ام قابل  ستایش است  و باید  من  و معلولین  دیگر امراض اجتماعی از مقابله و مجادله در مقابل  حوادث  روزگار  شکست  نه  نمایم .   ولی !   اگر حساب مقابله و مجادله  درست نباشد ،  باور کنید  که  حتمآ به  شکست اجتماعی  مواجه خواهیم  گردید .

نکته  حساس  نزدم همین است که من درحساب مقابله و مجادله خود و رفقایم  اعتراضات  دارم  ، چنان اعتراضات   که  حتی حیرانم  چطور به سمع و قناعت آنها رسانده  بتوانیم ؟

اینکه فرمودید  حساب معالجوی  خود را  چنان  مخفی  نماید  که  بحساب  معالجوی  شما  مکروب های ضد  صحت شما هم  واقعیت پیدا نکند ؛  بخیال  من این  فرمایش شما  خیال و محال است !  مخصوصآ   در این عصریکه هیچ  چیزی پوشیده  نه میماند  و نیز این  نوع  احتیاط ها  از قبیل  احتیاط  های محض تلقی  میشوند  و شاید به انتظار این نوع  فرصت  سالها موفق  بخدمت  واقع  نگردیم  .

البته  تکتیک های  باید عاملانه باشند و اگر فرضآ عاملیت  مؤفق  به مستور ساختن پلانها  نه گردد باید   این  نوع  محاسبه را بیشتر در حساب خود داشته ،  کوشش نمایم   که حرکات  پلانهای  تطبیقی  مایان  راز منفعت عامه  را بخود داشته  باشند .

و اینکه نمیخواهند مکروب ها را بنام مکروب یاد کنید ؛ میترسم چانسی  طرفداری  ذهنیت  عامه  را  از دست خواهید   داد  و  اگر بد  را از  ترس  بد  نگوید  ؛  شاید  خوب  را هم   از ترس  خوب  نگوید  !    که  در این صورت  هیچ  حرکت  اصلاحی  از شما متصور نخواهد  بود و از احتیاط  های  شما استفاده های  سؤ  بعمل  خواهد آمد .

ــ  شما بصراحت  گفتید  که بابد  ساده  و خوش  باور نه  باشم  ؛  مگر من  بصراحت  لازم  میدانم   که   بگویم  :  محتاط زیاد هم  باید  نباشم  و از سایه خویش  نه ترسم  !  

درصورتیکه  خاین  ملی  و خاین  اخلاقی  نباشم  و عزم  من  برای  خیر  و منفعت عامه  باشد ،   چرا بترسم  و  برای چه  به  این  نوع  زندگی  مفلوک  دوام  دهم .  باور داشته باشید  که من از این  زندگی مفلوک مرگ را به صد مرتبه  ترجیح  میدهم ،  ما چه داریم  که در هراس باشیم . 

افسوس :  زندگی  تباه ،  تاریخ  تباه  و موجودیت ملی  و اخلاقی  در خطر  مدهش دیده  میشود  و اگر در چنین مراحل از احتیاط  کار میگریم ،  باید  قبول کنیم  که  مسؤولیت آینده  بدوش همه ما خواهد  بود.

شما میترسید که کار را نا کرده مورد حمله اغیار قرار نگیریم !  من میگویم   :  حمله اغیار  در هر حالت محسوس و ممکن   است .  ولی  :  باید گفت که  تعقل سالم   و تدبیر منطقی ،  معالجه  آن است !   البته با تفاهم ، اتفاق ،  صداقت و اعتماد جانبین میتوان  از حمله اغیار جلوگیری کرد و ذهنیت عامه را مقابل  اوضاع  نا معقول  بشور آورد  .

شما به  فکر امتیاز اشخاص صالح  وخبیر میباشید  که  باید من  تنها  با  اشخاص صالح  و خبیر مفاهمه  داشته  باشم  ،  ولی ؛  من  صالح  و نا صالح  را همه اولاد  خاک  عـزیز  دانسته ، کوشش  میکنم .

طبیب :  مریض قابل  عاطفه را باید  عاطفه نمود !  اگر چه همه مریضان  اجتماعی  ولو  به  هر  نامیکه   یاد میشوند ،   به نزد من  قابل عاطفه  اند .

 مگر؛  در جمع  مریضان ، مریضانی  دیده  میشوند  که  مرض  آنها  از مرض  دیگران  نشات کرده  و  این نوع  مریضان  بیچاره ،  چاره یی  ندارند که  یک قدم  از مریضان  اجتماعی  خویش  گوشه  گیری نمایند و اگر  گوشه گیری نمایند حتمآ مواجه به مسوولیت تاریخی  میگردند ، شما بگوید  چاره چیست ؟

پدر مریض ، پسر مریض ، برادر مریض و قوم و قبیل  از دردها  شکایت  دارند !   بلی  ؛   شما انصافآ دقت فرماید ،  که در این  فضآ ی  نا مساعد  چه باید  کرد ؟
 

لفاظی  با اندازه آخر حقایق را سر چپه ساخته ، تحلیل و تشخیص  درست  و تداوی  صحیح  و ضروری وجود  ندارد  و انصافآ  غور  نماید  که  اشتباهات  تا به  کدام  سرحد  صعود  کرده   و اظهارات  تا  به کدام  درجه  منحرف دیده  میشوند ؟ بلی ؛ بگوید که رقاصان  اجتماعی  به چه  نوع  رقاصی  ناموزون  اقدام   نموده و صدا های  مخلصانه تا به  کدام  حد  بی تاثیر میماند  ؟

 آیا ؛  واقعآ  قدرت کار بدست اشخاص مخلص  و معقول است  و یا  این  نوع  بیچاره گان  شب  و روز به مشکلات مواجه نیستند ،  معنویات و موجودیت  خود را از دست نمیدهند ؟

 پس بنابر اشارات  فوق  الذکر از کنجکاوی  شما  تشکر مینمایم  و  به تنقیدات  شما حاضرم  که  تبادله افکار را بمیان آرم .

ــ بلی ،  من گفتم :   میترسم  هیجانات شما  افراطی  نگردد  و از این ناحیه خطری بشما مواجه  نگردد و اگر به یاد داشته باشید ، گفته  بودم :  « تشکر از احساس پرشعور شما ؛  تحلیل شما درست و شعور شما از احساس ملی نشآت کرده  »  !!!    پس  بدین اساس  بشما  اعتراض واقعی  ندارم ،  تنها  اینکه  آرزو   دارم  بهتر خواهد  بود  که برای  تداوی مریضان  اجتماع  با ما از راه  غیر احساساتی همکاری نماید  نه  اینکه کلمات افسوس ، صد افسوس و امثال  آن را  بمیان  آرید .

وعده  نا عاقبت اندیش را به  مخاصمه ومجادله  برعلیهه  خویش  حاضر گردانید  زیرا  این  و عده  را همزمان  همیشه  برای  جلوگیری از زحمت های  اجتماعی  از بهانه  جوی  کار  میگیرند   و صلحآ  و عناصر صالح  ملی را به  تهمت ها مواجه  میگردانند .   

بنآ مصلحت دانستم که بشما  توصه  نمودم  و خواستم  از شر آنها  نجات  داشته  باشید  و موفقانه  به اهداف اصلاحی خویش خوبتر رسیده  بتوانند.

 

ــ تحلیل شما راجع باینکه مکروب را بنام  مکروب یاد میکنید  و ذهنیت  عامه را اصلاح  مینماید  درست   و بجا است  و آرزوی  من هم همین است که  باید در اجتماع  حس تمیز ، خوب  و بد  تقویه  گردد.

مگر؛  باید  که  این نوع  حرکت را عاملانه  پیشرفت  دهید  تا  نشود  کار را نا کرد ه  به  ناکامی  مواجه گردید .  درست  است  که  ناکامی  هم  تآثیری  دارد  ، ولی  ؛  تآثیر  آن  به  نگاه  من به  ا ندازه  تآثیر کامیبابی  دیده نمیشود .  

زیرا ؛  اگر ناکامی  عبرت را  بمیان  میاورد ،  خسته کننده  هم است !  و  کامیابی  اگر اغفال  را  گاهی بمیان میاورد ،  تشویق  کننده  بوده  و معنویات را تقویه  میدهد .

خصوصآ  در  جوامعیکه  یآس  و ناامیدی  قوس ارتقای  خود  را  می پیماید  ،  در چنین  جوامع  اگر  در راه  خدمات  اجتماعی   چند  تنی  ازعناصر  صالح  ملی  به  ناکامی  مواجه  گردند  ، امید  بهبودی  کاسته   خواهد  گردید .

من  نمیگویم   شما از ناکامی  با اندازه ی  در هراس   باشید  که   از افراط   هراس ،  اقدام   به  کاری  نه  کنید ، بلکه ؛  مقصد من واضح  است که  شما  باید  جوانب  موضوعات  را با  دقت  نگرانی  داشته باشید . و اگر شما  از ناکامی  نمیترسید  و فرضآ  تمام   جوانب را هم  درنظر داشته  باشید  باز هم  به  مخلصان  خویش  اجازه  دهید ،  تا  شما  را  به  عواقب  متوجه  گردانند .

  

پایان قسمت  سوم
 

دکتور محمد سعید  « سعید افغانی »

مورخ   ۲۲ قوس ۱۳۵۰ هجری شمسی ـ کابل

 


ارشیف کتاب  طبیب بگو مرض من چه و چاره ام چیست ؟
قسمت هشتم قسمت هفتم قسمت ششم قسمت پنجم قسمت چهارم قسمت سوم قسمت دوم قسمت اول

بازگشت
گرانـو وطنوالو او درنو لوستونکو!  

که چیري غواړې  چه ستاسو «  ادبي ، عرفاني ،  فرهنګي او کلتوري » مطالب  په دې نشراتي 
پاڼه کې خپاره شې ،   نو په  دې  توګه ستاسو  نه  په ‌ډیره درناوې هیله کیږې  چې
خپل لیکل شوې مطالب  په  لاندې  بریښنا لیک « ایمل » مونږ ته  راولیږې .

said-afghani@gmx.de
stratgeitudies@csyahoo.com

د سعید افغاني د سولی او تفاهم نشراتي ارګان  
 د نشراتي بورد  تر څـارنی لاندی  خپریږی .

  مؤسس        :  د حق دلاری کلتوري مرکز
 مسؤول مدیر   :  برهـان الدین  « سعیدی »

د تأسیس کال  

  د حوت اومه ،  د  ۱۳۸۸ هـجری شمسي ـ  کال  
   د  فبروری  ۲۶  ،  د  ۲۰۱۰  میلادي   ــ کال    

هره  لیکنه  د لیکوال خپل نظر  دی  او خپله  دلیکوال اند  څرگندوي
استفاده از مطالب سایت «  ارگان نشراتی  صلح و تفاهم  سعید افغانی »  با ذکر مأخذ آن آزاد است