|
نوشته : داکتر محمد سعید « سعید افغانی »
تاریخ
نشر : اول نوامبر ۲۰۱۰
میلادی
الهـی !
تــو
میدانی که من عاجز و بیچاره ام ! اگر مرتکب گناه میشوم بخاطر عاجزی و
بیچارگی ام عفــو فــرمائید و بخاطر رحـم و عـاطفه خویش من را در
حفــظ و امان نگهدار .
تــو
میــدانی که مــن قلبآ عقــیده و بــاور قـوی دارم که روز
بــاز پرس آمـدنی است ! مگر؛
افسوس با این هم معترف ام که سهــوه و خطا به مــن رخ میدهد و
متصل به آن به ندامت مواجه میگردم ، نمیدانم
تا چند سهوه ، خطا ها و ندامت هاې من دوام خــواهد کـــرد .
الهـــی
! مــن در دنــیا به آتش سهــوه ، خــطا
ها و ندامــت هـا میسوزم؛ تا
حـدیکه دنیا را گاهی جهنم تصور
میکنم .
بنآ
؛ اگر از عـذاب قیامت نگاهــم
داری ، به حـال این بیچاره ستم دیده مرحمت خــواهد بــود .
داکتر سعید افـغانی
|
